SHQIPËRINË E OKUPUAR TA BËJMË TË LIRË DHE TË RIBASHKUAR ME SHQIPËRINË ADMINISTRATIVE. NUK KA RRUGË TË NDËRMJETSHME TJETËR!

SHQIPËRINË E OKUPUAR TA BËJMË TË LIRË DHE TË RIBASHKUAR ME SHQIPËRINË ADMINISTRATIVE. NUK KA RRUGË TË NDËRMJETSHME TJETËR!

Po të pranohet pavarësia e Kosovës, edhe ajo "e plotë", d.mth. ajo që nuk mbikëqyret nga maca, qeni, bualli ahtisarian i oborrit mesjetar të Evropës së Vjetër, pastaj (nuk dihet kur) të bëhet çlirimin e trojeve të tjera shqiptare, do të njiheshin kufijtë artificiale që "shtriga plake" e Brukselit i ka vizatuar për të favorizuar sllavët, duke krijuar edhe shtete artificiale (IRJM) që i ushqen me shumë përkëdhelje. Do të ishte një gabim fatal që do të groposte përfundimisht trevat shqiptare nën sundimin dhe kolonializmin sllavo-grek.

Mona Agrigoroaiei


Në kokat e disa atdhetarëve shqiptarë ka filluar të del në sipërfaqë një ide, se çështja kombëtare do të gjejë një zgjidhje përfundimtare vetëm pas një procesi të gjatë, në disa etapa të përcaktuara: pavarësia e Kosovës, pastaj çlirimi i trevave tjera, pastaj mbajtja e referendumit mbarëshqiptar që do të kurorëzohet me ribashkimin e Shqipërisë. Argumentimi i "hap pas hapeve" qendron në disa ide më pak apo më shumë të konturuara. "S'jemi të përgatitur (për një zgjidhje globale të çështjes kombëtare shqiptare). Apo: "S'do të kemi përkrahje nga ana e forcave politike nga bashkësia ndërkombëtare". Ose: "S'duhet të hyjmë në aventura", me variantën: "duhet të bëjmë çka është e mundur për momentin, në kohë do të realizojmë ribashkimin kombëtar".
Përveç atdhedashurisë së SINQERTË, atdhedashurisë së PËRFLAKTË, së PAKUSHTËZUAR që shkon, në rast nevoje, deri në pranimin e ndërgjegjshëm të sakrifikimit për lirinë e plotë dhe e vërtetë të kombit shqiptar - sinonim i vetëm i së cilës është ribashkimi kombëtar shqiptar, veprimtari i çështjes kombëtare (pavarësisht nga vendndodhja, mosha apo gjinia e tij) duhet të ketë VENDOSMËRI të plotë, të jetë vigjilent përballë kurtheve të dukshme apo jo, të armiqve (të dukshëm apo jo) sllavo-grekë apo shqipfolës dhe tezave të tyre të mbrapshta. Nëse pranojmë se filozofia është baza e cilësdo veprimtarie shoqërore njerëzore dhe filozofia politike, themeli i cilësdo veprimtarie politike, ideologët e çështjes kombëtare duhet të paracaktojnë rrugën filozofiko-politike të veprimtarisë politiko-diplomatike dhe politiko-ushtarake për arritjen më të përshtatshme në cakun e rrugës së drejtë të nisur. Ky bazament është dhe do të mbetet ÇLIRIMI I SHQIPËRISË SË OKUPUAR = RIBASHKIMI I SHQIPËRISË SË OKUPUAR ME SHQIPËRINË ADMINISTRATIVE. Kjo formulë e mendimit revolucionar dhe vetëm kjo, asnjë tjetër, i përshtatet thënjes kapitale të Mr. Ukshin Hotit: SHQIPËRINË E PABËRË, BËJE, SHQIPËRINË E BËRË. BËJE OSE VDIS! Çdo hap ndërmjetësues, gjysmëparcial apo parcial të tipit "PAVARËSIA", ÇLIRIMI NË ETAPA, PASTAJ RIBASHKIMI, i shoqëruar apo jo me mendim krahinor ("Më intereson vetëm fshati, lagja, oborri, "republika" ime, aspak çka ndodhet me shqiptarët jashtë tyre, ata mund të mbesin të okupuar, mjafton unë të jem i lirë apo së paku të kem këtë përshtypje") apo karrierist ("Populli mund të vritet nga shtypësi dhe okupuesi. Mjafton unë të jem në pushtet apo së paku të kem unë ketë përshtypje") çon procesin e zgjidhjes së çështjes kombëtare shqiptare në qorrsokak: nisje e veprimtarisë nga e para deri në bllokim të plotë, çlirim gjysmak deri në robëri përfundimtare, devijim deri në asgjësim të veprimtarisë dhe vënje në shërbimin e forcave të huaja armiqësore antishqiptare.
Unë konsideroj se procesi i "hapa-hapeve" dhe i "thela-thelave" është një lëshim prej parimeve të gozhduara në mendjen dhe në zemrën tonë. Jo aq i rëndë si dukuritë të krahinorizmit apo karrierizmit, por një fis e largët të tyre.
Të gjithë duhet të dimë se e pamundura dhe e mundura nuk përcaktohen. Ata vijnë si vazhdim të punës apo të mospunës. Puna e pandërprerë, e palodhur, guximi për të mos u lëshuar pre e zhgjënjimit, të gjithë janë tregues për faktin se atë që dukej në fillim "të pamundur" do të shëndrrohet në "të mundur". Sigurisht se forcat politike të devijuara që komandohen drejtëpërdrejtë prej pushtuesit apo prej qarqeve ndërkombëtare grekofile apo sllavofile nuk përkrahin ribashkimin e Shqipërisë Ata përpiqen me çdo mjet të sabotojnë veprimtarinë kombëtare shqiptare, të shantazhojnë aktivistët atdhetarë në një luftë të vazhdueshme "të ftohtë", në futjen e ideve devijuese në rradhët patriotike. Përballë tyre duhet vigjilencë, për të zbuluar dhe shkatërruar çdo plan antishqiptar dhe vendosmëri për të mos pranuar kurrë një kthesë të tillë "vetvrasëse". Nuk duhet marrë aprovimin, as përkrahjen e armiqve për atë që duhet të realizojmë. Duhen mbledhur dhe përdorur për qëllimin e ribashkimit kombëtar, të gjithë potencialet e mirëfillta të popullit, që duhet shqaruar, edukuar, bindur se pasiviteti dhe durimi para kolonizimit është nëna e të gjitha të këqijave dhe se idetë të kurdisura në qarqet e shteteve terroriste antishqiptare dhe të shpërndarë enkas në mes të tij duhen dalluar prej atyre korrekte, shqiptare. Veprimtaria kombëtare mbart përgjëgjësi. Me themele sado pak të orjentuara me një milimetër gabimisht, ajo është një kështjellë rëre që mund të prishet kur do dhe si do armiku. Pra, aventurë është të nisësh luftën e armatosur ku s'je i përgatitur për të, kur do armiku, jo të mbash qendrimin korrekt politikë, jo të rezistosh para përpjekjeve të devijimit tënd. Aventurë është të ndryshosh mënyrën e veprimit në gjysmë të luftës (politike apo të armatosur) apo ta nisësh me një qëllim parcial dhe pastaj të përfundosh si do armiku, në strukturat shtetërore të tij.
Gabimet, edhe ato jo të qëllimshme mund të kenë rezultate të rënda afatgjate. Për të mos pasur vetëm përshtypjen … se po veprojmë mirë, përvoja e akumuluar gjatë dekadave të fundit duhet të na mësojë që të mos gabojmë. Një shembull që sintetizon këtë fakt qendron në atë se mënjëherë pas demonstratës së vitit 1981, me "arsyetimin" se kërkësa "Kosova Republikë" doli si kërkësë e popullit, disa grupe revolucionare atdhetare shqiptare prej mërgimit hoqën dorë prej strategjisë themelore të ribashkimit kombëtar dhe erdhën me tezën "Kosova Republikë". Pa u menduar se kështu nuk po fshihen kufijtë artificiale shqiptaro-shqiptare as brenda Kosovës historike, as të Kosovës historike shqiptare me Nënën Shqipëri, ky reduktim solli popullin shqiptar para faktit të kryer se, me rrëzimin e ish-Jugosllavisë socialiste, kufijtë e Titos mbi trupin e Kosovës historike po bëhen të njohur juridikisht. Nëse lëvizja kombëtare e asaj kohe do të mbetej tërësisht besnike RIBASHKIMIT, kufijtë artificial do të prisheshin me prishjen e ish-Jugosllavisë. Sigurisht, janë edhe disa faktorë tjer të konjunkturës së atëhershme që nuk po i cekim tani. Çka është për të ndryshuar, duhet të ndryshohet në momentin e duhur, nuk duhen etapa të stërgjatura. Po të pranohet pavarësia e Kosovës, edhe ajo "e plotë", d.mth. ajo që nuk mbikëqyret nga maca, qeni, bualli i oborrit mesjetar të Evropës së Vjetër, pastaj (nuk dihet kur) të bëhet çlirimin e trojeve të tjera shqiptare, do të njiheshin kufijtë artificiale që "shtriga plake" e Brukselit i ka vizatuar për të favorizuar sllavët, duke krijuar edhe shtete artificiale (IRJM) që i ushqen me shumë përkëdhelje. Do të ishte një gabim fatal që do të groposte përfundimisht trevat shqiptare nën sundimin dhe kolonializmin sllavo-grek.
Lëvizja kombëtare shqiptare duhet të arrijë në një organizim aq i pjekur sa (pa u zbuluar gjatë kohës para agjenturave të shtypësve), në momentin e harxhimit të mjeteve politiko-diplomatike, të jetë e aftë të shpërthejë ushtarakisht, duke marrë përmes befasisë dhe duke çliruar tërësisht dhe përnjëherë hapësirat shqiptare me anë të Kryengritjes së Përgjithshme, ashtu që të dëbojë e të gjithë ujqërit të shteteve sllave dhe insektet kolaboracioniste shqipfolëse që rrinë mbi lëkurën e popullit shqiptar të shtypur, duke i shfrytëzuar dhe shpërdorur gjakun e djersën. Faza e dekolonizimit duhet edhe të jetë e përngjashme me fazën e mbajtjes së referendumit për ribashkim kombëtar, në bazë të ushtrimit e së drejtës më legjitime të vetëvendosjes, e drejtë e patjetërsueshme edhe për kombin shqiptar. Në këtë nivel duhet që masat e gjera popullore me vetëdije të plotë, pa asnjë lloj frikësim apo shantazh nga forcat e jashtme antishqiptare, të shprehin votën e tyre të lirë, që do të vëjë para faktit të kryer edhe fuqitë të mëdha aktuale për zgjidhjen e vetme të arsyeshme e çështjes kombëtare shqiptare: KRIJIMI I SHTETIT TË VETËM KOMBËTAR SHQIPTAR NË BALLKAN.

Rumani, 3 shtator 2007